در این نوشته به بیماری صرع، عوارض آن و جراحی صرع مقاوم به درمان خواهیم پرداخت.
بیماری صرع
صرع یکی از شایع ترین اختلالات مزمن عصبی است و تقریبا 20 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع دارای اختلالات تشنجی ناتوان کننده پزشکی و اجتماعی هستند.چنین بیمارانی در معرض خطر ابتلا به عوارض جدی و مرگ و میر، از جمله اختلالات شناختی، افسردگی، ضربه های فیزیکی و مرگ ناگهانی در صرع هستند.
اهداف درمانی برای افراد مبتلا به صرع مقاوم به دارو شامل رهایی از تشنج، اجتناب از اثرات نامطلوب مربوط به درمان و توانمند شدن فرد برای تبدیل به عضوی مشارکت‌کننده و سازنده در جامعه است.
اکثر افرادی که به داروهای ضد تشنج پاسخ مثبت می دهند در دو سال اول درمان با موفقیت درمان می شوند. بیمارانی که به دو داروی ضد تشنج که به طور مناسب استفاده می‌شوند پاسخ مطلوبی نمی‌دهند، احتمالا به صرع مقاوم به دارو مبتلا هستند و باید برای جراحی و سایر روش‌های درمانی جایگزین مورد بررسی قرار گیرند.
جراحی صرع
درمان جراحی یک درمان مهم در بیماران مبتلا به صرع کانونی مقاوم به دارو است. روش های جراحی برای صرع از رزکسیون کانونی کورتکس اپیلپتوژنیک (لوب تمپورال قدامی- مزیال و سایر رزکسیون های قشر کانونی) تا مداخلاتی که کورتکس یک نیمکره شدیدا درگیر بیمار را جدا کند (همیسفرکتومی عملکردی، کورپوس کالوزوتومی قدامی). به طور کلی، تنها برداشتن کامل ناحیه اپیلپتوژنیک مغز، امکان آزادی طولانی مدت تشنج را فراهم می کند.
